پائولو کوئیلیو تولد دوباره در غالب داستانی از "کالین ویلسون" چنین می نگارد:

تولد دوباره من زمانی شروع شد که در پانزده سالگی تصمیم به خودکشی گرفتم.

بدین ترتیب وارد آزمایشگاه شیمی شدم و شیشه زهر را برداشتم،

زهر را در لیوان ریختم غرق تماشایش شدم

رنگش را نگاه کردم و مزه ی احتمالی اش را در زیر زبان ذهنم مزه مزه کردم.

سپس آن را بو کردم، در این لحظه ناگهان جرقه ای از آینده در زهنم درخشید

و سوزش آن را در گلویم احساس کردم و توانستم سوراخ ایجاد شده در درون معده ام را ببینم

احساس آسیب آن زهر چنان حقیقی بود که گویی به راستی آن را نوشیده بودم.

سپس مطمئن شدم که هنوز این کار را نکره ام در طول چند لحظه ای که آن لیوان را در دست گرفته بودم و امکان حضور مرگ را می چشیدم با خود فکر کردم؛

اگر شجاعت کشتن خود را دارم، پس شجاعت ادامه دادن زندگی ام را خواهم داشت!

و بدین سان کالین ویلسون از خواب غفلت بیدار و تولد دوباره اش آغاز گردید...!